No | Hadis Metni | Kaynak |
13821 | Ashabından bir kimse ile karşılaştığında o kalkınca kendileri de kalkardı. Ve o şahıs gidinceye kadar kendileri ayrılmazlardı. Ashabından biri ile karşılaştığında elini eline alır, o şahıs bırakmadıkça kendileri elini bırakmazlardı. Ashabından biri ile karşılaştığında kulağına bir şey söylemek isterse ona yaklaşır, o kişi ayrılmadıkça kendileri ondan ayrılmazlardı. | Ramuz el e-hadis, 540. sayfa, 5. hadis |
13824 | Bir kimsenin ismini çıkaramazsa ona "Ey Abdullah oğlu" diye hitab ederlerdi. | Ramuz el e-hadis, 540. sayfa, 8. hadis |
13825 | Bir korku ayeti geldiğinde Allah'a sığınır, bir rahmet ayeti geçince de rahmet isterlerdi. Allah'ı tenzih eden bir ayet geçtiğinde de O'nu tesbih ederlerdi. | Ramuz el e-hadis, 540. sayfa, 9. hadis |
13826 | Cehennemin zikredildiği ayet geçince: "Yazık Cehennem ehline" der ve Cehennemden Allah'a sığınırdı. | Ramuz el e-hadis, 540. sayfa, 10. hadis |
13828 | Ehli Beytinden biri hastalanınca ona "kul eûzü"leri okur ve nefes ederdi. | Ramuz el e-hadis, 540. sayfa, 12. hadis |
13829 | Yolda yürürken sağa sola bakmazdı. | Ramuz el e-hadis, 540. sayfa, 13. hadis |
13830 | Yolda giderken ashabını önden yollardı ve "Arkayı melaikeye bırakın" derdi. | Ramuz el e-hadis, 540. sayfa, 14. hadis |
13832 | Yürürken kuvvetli adımlarla yürürdü. | Ramuz el e-hadis, 541. sayfa, 2. hadis |
13833 | Yürürken konuşmazlardı. | Ramuz el e-hadis, 541. sayfa, 3. hadis |
13835 | Uykuya yatınca sağ elini yanağı altına koyar ve: "Allahümme gınî azâbeke yevme teb'asu ibâdeke" (Allahım kıyamet günü kullarını dirilttiğinde beni azabından koru) buyururlardı. | Ramuz el e-hadis, 541. sayfa, 5. hadis |