| No | Hadis Metni | Kaynak |
|---|
| 11344 | İnsan için dünYa ve ahiret saadeti olarak, kendisine din ve dünYa işinde itimad edilmek kafidir. | Ramuz el e-hadis, 340. sayfa, 5. hadis |
| 11345 | İnsana vâiz olarak ölüm, zenginlik olarak da Yakîn (kuvvetli iman) kafidir. | Ramuz el e-hadis, 340. sayfa, 6. hadis |
| 11352 | Her ölünün amel defteri mühürlenir. Lakin Allah yolunda murabıt olarak ölenin kesilmez. Zira onun ameli kıYamete kadar ona fayda verir ve o kabir fitnesinden de emin olur. (Kabirde melekler de ona suale gelmezler.) | Ramuz el e-hadis, 340. sayfa, 13. hadis |
| 11354 | Her sebeb ve neseb kıYamet günü kesilecek. Benim sebebim ve nesebim müstesna. | Ramuz el e-hadis, 340. sayfa, 15. hadis |
| 11355 | Her müskir (sekir vereci her şey) hamırdır. ve her müskir haramdır. Kim bu dünYada içki içer de tevbe etmeden ona idmanlı (devamlı) olarak ölürse ahirette Cennet şarabı içemez. | Ramuz el e-hadis, 340. sayfa, 16. hadis |
| 11356 | Her müskir haramdır. Muhakkak ki Aziz ve Celil olan Allah'ın her müskir içeni "Tıynetil-Habâl"den ahdi vardır. Dediler ki: "Ya Resulallah tıynetül-habâl nedir?" Buyurdu ki: O, Cehennem ehlinin teridir. | Ramuz el e-hadis, 341. sayfa, 1. hadis |
| 11363 | Lut kavminin her adeti kayboldu. Üçü müstesna: Kılıcını sürümek, tırnakları boYamak ve avreti açık gezmek (Kısa pantolon.) | Ramuz el e-hadis, 341. sayfa, 8. hadis |
| 11370 | Herkes kıYamet günü insanlar arasında hüküm verilesiye kadar sadakasının gölgesinde bulunacaktır. | Ramuz el e-hadis, 341. sayfa, 15. hadis |
| 11371 | Cennet ehlinden herkes Cehennemdeki yerini görür de: "Ya Allah bana hidayet vermeseydi?" der ve bu ona şükür olur. Cehennem ehlinin hepsi de Cennetten yerini görür de şöyle der: "Keşke Allah bana da hidayet verseydi." Bu da ona hasret (pişmanlık) olur. | Ramuz el e-hadis, 342. sayfa, 1. hadis |
| 11372 | Allah Teala günahlardan dilediğinin cezasını kıYamet gününe kadar geciktirir. AnaYa-babaYa isYan müstesna. Zira Allah Teala onun cezasını sahibine, ölmeden evvel dünYa haYatında, acele olarak verir. | Ramuz el e-hadis, 342. sayfa, 2. hadis |
