Arama Sonuçları Ey İbni

Ebû Saîd Sa’d İbni Mâlik İbni Sinân el-Hudrî radıyallahu anhümâ’dan nakledildiğine göre, Medineli müslümanlardan bir kısmı Resûlullah sallallahu alEyhi ve sellem’den bir şEyler istediler. O da verdi. Sonra yine istediler. Resûlullah sallallahu alEyhi ve sellem, elindekiler bitincEye kadar verdi. Verebileceği şEyler tükenince onlara şöyle hitab etti:

“Yanımda bir şEyler olsaydı, onları sizden esirgemez, verirdim. Kim dilenmekten çekinir, iffetli davranırsa, Allah onun iffetini arttırır. Kim tok gözlü olmak isterse, Allah onu başkalarına muhtaç olmaktan kurtarır. Kim de sabretmEye gayret ederse, Allah ona sabır verir. Hiç bir kimsEye, sabırdan daha hayırlı ve büyük bir lutufta bulunulmamıştır.”

Ebû Yahyâ SuhEyb İbni Sinân radıyallahu anh’den rivâyet edildiğine göre Resûlullah sallallahu alEyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Mü’minin durumu gıbta ve hayranlığa değer. Çünkü her hâli kendisi için bir hayır sebebidir. Böylesi bir özellik sadece mü’minde vardır:

Sevinecek olsa, şükreder; bu onun için hayır olur. Başına bir belâ gelecek olsa, sabreder; bu da onun için hayır olur.”

. Enes İbni Mâlik radıyallahu anh şöyle dedi.

PEygamber sallallahu alEyhi ve sellem’in hastalığı ağırlaşınca sıkıntıları çoğaldı. Durumu gören Fâtıma radıyallahu anhâ:

Resûl-i Ekrem sallallahu alEyhi ve sellem vefat edince, bu defa Fâtıma radıyallahu anhâ:

Resûlullah sallallahu alEyhi ve sellem’in defninden sonra da Hz. Fâtıma duygu ve üzüntülerini şöyle dile getirdi:

Resûlullah sallallahu alEyhi ve sellem’in azadlısı, dostu ve dostunun oğlu olan Ebû ZEyd Üsâme İbni ZEyd İbni Hârise radıyallahu anhümâ’dan nakledildiğine göre o şöyle dedi:

Kızı (ZEynep), Nebî sallallahu alEyhi ve sellem’e:

Bunun üzerine Kızı, Nebî sallallahu alEyhi ve sellem’e; - Ne olur, mutlaka gelsin, diye tekrar haber yolladı.

Bu defa PEygamber sallallahu alEyhi ve sellem yanında Sa’d İbni Ubâde, Muâz İbni Cebel, ÜbEyy İbni Kâ’b, ZEyd İbni Sâbit ve başka bazı sahâbîler olduğu halde kalkıp kızına gitti. Çocuğu Hz. PEygamber’e verdiler, kucağına aldı. Yavrucak pek zor nefes almaktaydı. Resûlullah’ın gözlerinden yaşlar boşandı.

Durumu gören Sa’d İbni Ubâde:

Hadisin bir başka rivâyetinde Hz. PEygamber, “Bu, dilediği kullarının kalbine Allah’ın koyduğu bir rahmettir. Zaten Allah ancak, merhametli kullarına rahmet eder” buyurmuştur.

Enes İbni Mâlik radıyallahu anh’den rivâyet edildiğine göre Nebî sallallahu alEyhi ve sellem, (çocuğunun) mezarı başında (bağıra-çağıra) ağlayan bir kadının yanından geçti.

Ona:

Kadın:

Kadın Hz. PEygamber’i tanıyamamıştı. Kendisine, onun PEygamber sallallahu alEyhi ve sellem olduğunu söylediler. Bunu duyar duymaz PEygamber sallallahu alEyhi ve sellem’in kapısına koştu, orada kapıcılar yoktu. (Özür bEyân etmek üzere Hz. PEygamber’e):

PEygamber sallallahu alEyhi ve sellem de:

Enes İbni Mâlik radıyallahu anh Resûlullah sallallahu alEyhi ve sellem’i şöyle buyururken dinlediğini söylemiştir:

“Allah Teâlâ buyuruyor ki: “Kulumu, iki gözünü kör etmekle imtihan ettiğim zaman sabrederse, gözlerine karşılık olarak cenneti veririm.”

Atâ İbni Ebî Rebâh’dan şöyle dediği rivâyet edilmiştir:

Abdullah İbni Abbâs radıyallahu anhümâ bana:

İbn Abbâs şöyle dedi:

Nebî sallallahu alEyhi ve sellem:

-“Eğer sabredEyim dersen, sana cennet vardır. Ama yine de sen istersen, sana şifa vermesi için Allah’a dua ederim” buyurdu.

Bunun üzerine kadın:

Nebî sallallahu alEyhi ve sellem de ona dua etti.

Ebû Abdurrahman Abdullah İbni Mes’ud radıyallahu anh şöyle dedi:

Resûlullah sallallahu alEyhi ve sellem’in, gönderildiği kavim tarafından dövülüp yüzü kanatılan, bir taraftan yüzündeki kanı silen bir taraftan da “Ey Allahım, halkımı bağışla, çünkü onlar bilmiyorlar” diyen bir pEygamberi anlatması hâlâ gözlerimin önündedir.

Abdullah İbni Mes’ûd radıyallahu anh şöyle dedi:

Resûlullah sallallahu alEyhi ve sellem’in huzûruna vardım. Kendisi sıtmaya yakalanmıştı.

“Evet, öyledir. Allah, ayağına batan bir diken vEya başına gelen daha büyük bir sıkıntıdan dolayı müslümanın günahlarını bağışlar. O müslümanın günahları ağaç yaprakları gibi dökülür” buyurdu.

. Enes İbni Mâlik radıyallahu anh’den rivâyet edildiğine göre Resûlullah sallallahu alEyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Başına bir musibet geldi diye hiç biriniz ölümü temenni etmesin. Mutlaka böyle bir şEy temenni etmek zorunda kalırsa: ‘Allahım, benim için yaşamak hayırlı olduğu sürece beni yaşat, hakkımda ölüm hayırlı olduğu zaman da beni öldür’ desin.”