| No | Hadis Metni | Kaynak |
|---|
| 13769 | Sabah namazını kıldıktan sOnra güneş çıkıncaya ( işrake) kadar otururlardı. | Ramuz el e-hadis, 536. sayfa, 11. hadis |
| 13786 | Hz. Aişe validemiz öfkelendiğinde, Onun burnunu oğuştururlar ve Ona Ey Ayşecik, şu duayı oku derlerdi: "Allahım, Ey Muhammedin (s.a.v) Rabbi, günahımı bağışla, kalbimin öfkesini gider, beni fitnelerin saptırmalarından beri kıl." | Ramuz el e-hadis, 537. sayfa, 14. hadis |
| 13792 | İhvanından birini üç gün görmeyince Onu sorardı. Şayet sefere gitmiş ise Onun için dua ederdi. Orada ise evine giderdi. Hasta ise ziyaret ederdi. | Ramuz el e-hadis, 538. sayfa, 5. hadis |
| 13812 | Seferde değilse Ramazanın sOn On gününde itikafa girerlerdi. Seferde iseler, gelecek yılın sOn iki On gününü itikafta geçirirlerdi. | Ramuz el e-hadis, 539. sayfa, 9. hadis |
| 13834 | Ya hastalık veya bir sebeble gece teheccüd kılamayınca, gündüz On iki rek'at namaz kılarlardı. | Ramuz el e-hadis, 541. sayfa, 4. hadis |
| 13837 | Bir kOnağa kOnduğunda, öğleni kılmadan oradan geçmezdi. | Ramuz el e-hadis, 541. sayfa, 7. hadis |
| 13838 | Bir yere kOnduğunda veya seferden geldiğinde, iki rek'at kılmadan oturmazlardı. | Ramuz el e-hadis, 541. sayfa, 8. hadis |
| 13851 | Cenaze kabre kOnduğunda şöyle derlerdi: "Bismillah ve billah ve fisebilillah ve alâ milleti Resûlillah." | Ramuz el e-hadis, 542. sayfa, 5. hadis |
| 13854 | En çok yaptıkları duaları şöyle idi: "Ya mukallibel kulûb, sebbit kalbî alâ dînike.": (Ey kalbleri çeviren Rabbım, kalbimi dinine sabit kıl) Bu husus sorulduğunda şöyle demişlerdi: "Hiç bir kimse yoktur ki, kalbi Allahın parmaklarından iki parmak arasında olmasın. Allah kimi dilerse Onu doğrultur, kimi de dilerse Onu kaydırır. | Ramuz el e-hadis, 542. sayfa, 8. hadis |
| 13856 | Ekseri orucu Pazartesi ve Perşembe idi. Bu husus kendisinden sorulduğunda şöyle buyururlardı: "Ameller Pazartesi ve Perşembe günleri sunulur. Her müslüman mağfiret olunur. Ancak birbirlerini terkeden kişiler müstesna. Allah teala "Onları geri bırakın" buyurur. | Ramuz el e-hadis, 542. sayfa, 10. hadis |
