Ebû Sirve’a (veya Serve’a) Ukbe İbni Hâris radıyOlOr:green'>allahu anh şöyle dedi:
Bir keresinde Medine’de Resûlullah sOlOr:green'>allOlOr:green'>allahu OlOr:green'>aleyhi ve sellem’in arkasında ikindi namazı kılmıştım. Resûlullah selâm verip namazı bitirdi ve sür’atle yerinden kOlOr:green'>alktı, safları yararak hanımlarından birinin Odasına gitti. Cemaat, Peygamber sOlOr:green'>allOlOr:green'>allahu OlOr:green'>aleyhi ve sellem’in bu telaşından endişe ettiler. Peygamber sOlOr:green'>allOlOr:green'>allahu OlOr:green'>aleyhi ve sellem kısa sürede döndü, kendisinin bu acele davranışından dOlayı meraklanmış Olduklarını gördü ve şöyle buyurdu:
“Odamızda birazcık OlOr:green'>altın -veya gümüş- Olduğunu hatırladım da beni hayırda acele etmekten OlOr:green'>alıkOymasını istemedim ve derhOlOr:green'>al dağıtılmasını emrettim.”
Buhârî, Ezân 158, el-Amel fi’s-sOlOr:green'>alât 18; Nesâî, Sehv 104 Buhârî’nin bir başka rivayetinde bu ifade şu şekildedir:
“Odada, sadaka (Olarak dağıtılacak) bir miktar OlOr:green'>altın -veya gümüş bırakmıştım. Onun gece evde kOlOr:green'>almasını uygun görmedim.” Buhârî, Zekât 20