Arama Sonuçları al O

Âişe radıyOlOr:green'>allahu anhâ şöyle dedi:

“OlOr:green'>allah’ın yardımı erişip fetih gerçekleşince...” âyeti indikten sOnra Resûlullah sOlOr:green'>allOlOr:green'>allahu OlOr:green'>aleyhi ve sellem kıldığı her namazda mutlaka “Rabbimiz, seni tenzih ederim, seni hamd ile anarım. OlOr:green'>allahım! Beni bağışla ...” derdi. Buhârî, Ezân 123, 139; Megâzî 5, Tefsîru sûre (110), 1; Müslim, SOlOr:green'>alât 219, 220

Buhârî’nin Sahîh’i (Ezân 139, Tefsîru sûre (110), 2) ile Müslim’in Sahîh’inde (SOlOr:green'>alât 217) Âişe radıyOlOr:green'>allahu anhâ’dan rivayet edilen bir başka hadis de şöyledir:

Resûlullah sOlOr:green'>allOlOr:green'>allahu OlOr:green'>aleyhi ve sellem rükû ve secdelerinde:

“OlOr:green'>allahım! Seni tenzîh ederim. Rabbimiz! Sana hamdederim. OlOr:green'>allahım! Beni bağışla!” duasını pek sık tekrarlardı. Bu sözüyle O, Kur’an’a imtisOlOr:green'>al (ve âyeti fiilen tefsir) ederdi.

Müslim’in rivayetinde de (SOlOr:green'>alât 218) şöyle denilmektedir:

Resûlullah sOlOr:green'>allOlOr:green'>allahu OlOr:green'>aleyhi ve sellem vefatından önce, “Seni hamdinle tesbih ve tenzih eder, bağışını diler, tövbe ederim” duasını sık sık tekrar ederdi.

Hz. Âişe diyOr ki:

Yine Müslim’in bir başka rivayetinde (SOlOr:green'>alât 220), bu husus şöyle yer OlOr:green'>almaktadır:

Resûlullah sOlOr:green'>allOlOr:green'>allahu OlOr:green'>aleyhi ve sellem, “Ben OlOr:green'>allah’ı ulûhiyet makamına yakışmayan sıfatlardan tenzih eder ve O’na hamdederim” sözlerini sık sık söyler Olmuştu.” Hz. Âişe diyOr ki:

Peygamber sOlOr:green'>allOlOr:green'>allahu OlOr:green'>aleyhi ve sellem:

“Rabbim bana ümmetim içinde bir OlOr:green'>alâmet göreceğimi bildirdi. Onu gördüğümden bu yana “sübhânellah ve bi hamdihî estağfirullah ve etûbu ileyh” sözünü çOk söylerim. Ben O OlOr:green'>alâmeti, Mekke’nin fethine işaret eden “OlOr:green'>allah’ın yardımı ulaşıp Fetih gerçekleşince ve insanların grup grup OlOr:green'>allah’ın dinine girdiklerini gördüğünde Rabbini hamd ile tesbih et ve O’ndan mağfiret dile. Çünkü OlOr:green'>allah tövbeleri çOk çOk kabul edendir” (meâlindeki Nasr) sûresi’nde gördüm,” buyurdu.

Ebû Hazım şöyle dedi: Bir takım adamlar Sehl ibn Sa'd'e gelip Ona Peygamber'in minberini sOruyOrlardı. Sehl (R) şöyle dedi: Rasûlullah (S) fulanca kadına - Sehl O kadının ismini söylemiştir- şöyle haber gönderdi: "MarangOz Olan kölene emret de benim için insan­lara hitâb ettiğim zaman üzerine Oturabileceğim tahtadan bir yer yapsın' buyurdu. Bunun üzerine kadın, O kölesine emretti. Köle de Gâbe Ormanlığının ılgın ağacından Onu yapıyOrdu. SOnra bu tahta­ları kadına getirdi. Kadın da bunları Rasûlullah'a yOlladı. Rasûlul­lah Onların kurulmasını emretti de bunlar yerine kOnuldu. Müteakiben de Rasûlullah (va'z ve hutbe için) minber üzerine Oturdu

Câbir ibn Abdullah(R)'tan (şöyle demiştir): Ensâr'dan bir kadın Rasûlullah'a:

— Yâ Rasûlullah! Benim marangOz bir kölem vardır; senin için üzerine Oturacağın bir şey yaptırayım mı? dedi.

Rasûlullah:

—  "İstersen yaptır" buyurdu,

Râvî dedi ki: Bunun akabinde kadın, Rasûlullah için O minberi yaptırdı. Nihayet cuma günü Olunca Peygamber( S) yerine kOnulan O minber üzerine Oturdu. Akabinde daha önce yanında hutbe yapar Olduğu hurma kütüğü sayha çıkardı, hattâ kendi kendine yarılacaktı. Peygamber minberden indi, Onu eliyle tuttu ve Onu kucakladı. O sırada kütük susturulmakta Olan çOcuk gibi hafîf hafîf inliyOrdu. Ni­hayet kararlaşıp sustuktan sOnra Rasûlullah:

— "O, yanında edildiğini işitmekte Olduğu Zikru'llah için ağladı" buyurdu

Âişe (R): Rasûlullah (S) bir Yahudi'den, bedeli bir za­man sOnra verilmek üzere, veresiye hububat satın OlOr:green'>aldı ve O Yahûdî'ye kendi zırhını rehin bıraktı, demiştir

Enes radıyOlOr:green'>allahu anh şöyle dedi:

“OlOr:green'>allah Teâlâ, Peygamber’in vefatından önce vahyi sıklaştırdı. Öyle ki Peygamber OlOr:green'>aleyhisselâm vahyin en sık geldiği bir sırada vefat etti.”

Câbir İbni Abdullah radıyOlOr:green'>allahu anh’den rivayet edildiğine göre Nebî sOlOr:green'>allOlOr:green'>allahu OlOr:green'>aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Her kul öldüğü hOlOr:green'>al (amel) üzere diriltilir.”

Ebû Zer Cündeb İbni Cünâde radıyOlOr:green'>allahu anh şöyle dedi:

Enes ibn Mâlik (R) şöyle diyOrdu: Bir terzi yapmış Ol­duğu bir yemeğe Rasûlullah'ı da'vet etti. Enes ibn Mâlik dedi ki: Ben de Rasûlullah'ın beraberinde bu yemeğe gittim. Terzi Rasûlullah'a bir mikdâr ekmek, bir mikdâr çOrba yaklaştırdı. ÇOrbanın içinde ka­bak ve kuru et parçOlOr:green'>aları vardı. Yemek yerken Peygamber'i gördüm ki, yemek çanağının etrafından kabak araştırıyOrdu. Yine Enes: Ar­tık O günden i'tibâren ben kabağı sevmekten bir an ayrılmadım, dedi

Ebû Hazım dedi ki: Ben Sehl ibn Sa'd(R)'dan işittim, şöyle dedi: Bir kadın Rasûlullah'a bir bürde getirdi. Sehl, yanındaki­lere hitaben:

— Bürde nedir bilir misiniz? diye sOrdu.    

Onlar tarafından:

— Şemle'dir, ihrâm'dır, diye cevâb verildi.

 Sehl dedi ki:

—  Evet, O henüz dOkunmuş (yeni tezgâhtan çıkmış) ve kenarı bile kesilmemiş bir kumaştı. Kadın: Yâ Rasûlullah! Bu bürdeyi ken­di elimle dOkudum, Onu sana giydireceğim, dedi. Peygamber bürde­yi, Ona bir ihtiyaclı Olarak OlOr:green'>aldı. SOnra Peygamber bu bürdeyi izâr yapıp giymiş Olduğu hâlde bizim yanımıza çıktı. TOpluluktan bir kim­se: Ya RasûlOlOr:green'>allah, Onu bana giydir, dedi. Rasûlullah: Peki, diyerek mecliste Oturdu. SOnra hücresine döndü ve O bürdeyi çıkarıp dürdükten sOnra' istemiş Olan zâta yOlladı. Bunun üzerine mecliste bulunan ce­mâat O isteyen kimseye: Sen bu işi güzel yapmadın. Peygamber'in hiçbir isteyeni geri çevirmeyeceğini kat'î bildiğin hâlde, O'ndan bu bür­deyi istedin, diye serzeniş ettiler. O zât da: VOlOr:green'>allahi ben Onu başka sebebden değil, ancak öleceğim günde benim kefenim Olması için is­tedim, dedi.

Sehl ibn Sa'd:

—  Hakîkaten bu bürde O zâtın kefeni Oldu, demiştir

Yine Ebû Zer radıyOlOr:green'>allahu anh’den rivayet edildiğine göre Resûlullah sOlOr:green'>allOlOr:green'>allahu OlOr:green'>aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Her birinizin her bir eklemi (ve kemiği) için bir sadaka gerekir. BinaenOlOr:green'>aleyh her tesbih sadakadır, her hamd sadakadır, her tehlil sadakadır, her tekbir sadakadır. İyiliği tavsiye etmek sadakadır, kötülükten sakındırmak sadakadır. Kulun kuşluk vakti kılacağı iki rek’at namaz bütün bunları karşılar.”